ΑΣΕ-ΟΤΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΤΕ, ΑΣΕ-ΟΤΕ. «ΕΘΕΛΟΥΣΙΑ ΕΞΟΔΟΣ» ΟΤΕ
Αποκρουστικός πιλότος για όλους τους κλάδους!
ΣΤΑΥΡΟΣ ΦΑΣΑΚΗΣ
Ζητωκραυγάζει η ηγεσία της ΟΜΕ-ΟΤΕ, ότι κατατρόπωσε το εκλεκτό τέκνο της παγκόσμιας τράπεζας και του κεφαλαίου Βουρλούμη και την κυβέρνηση, παρουσιάζοντας την πιο επαίσχυντη συμφωνία στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος, σα νίκη των εργαζομένων.
Οι διαπραγματευτές της ΟΜΕ-ΟΤΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΣ), για λίγα αργύρια σε αυτούς που θα φύγουν, δίνουν στον εργοδότη όμηρους τους 12.000 εργαζόμενους που θα παραμείνουν, όσους θα προσληφθούν στο μέλλον και τους χιλιάδες συμβασιούχους με μια μπάλα στο πόδι.
Η ευθύνη της ηγεσίας της ΟΜΕ-ΟΤΕ είναι ακόμη μεγαλύτερη όταν για άλλη μια φορά σαν εργοδοτικοί-κυβερνητικοί συνδικαλιστές προσπαθούν να περάσουν τις θέσεις, απόψεις, πολιτικές της Κυβέρνησης – εργοδότη – κεφάλαιου στους εργαζόμενους.
Για το πόσο σημαντικό είναι αυτό το «σχέδιο εξυγίανσης» του ΟΤΕ, χαρακτηριστική είναι η δήλωση των Αλογοσκούφη και Λιάπη, που σκέφτονται να το εφαρμόσουν «όχι μόνο στον ΟΤΕ, αλλά και σε άλλες δημόσιες επιχειρήσεις». Το τι κρύβει και τι παραχώρησε η ηγεσία της ΟΜΕ-ΟΤΕ, αποκάλυψε η Αγωνιστική Συσπείρωση Εργαζόμενων (ΑΣΕ) του ΟΤΕ:
«Έδωσαν το πράσινο φως στην κυβέρνηση να παρουσιάσει όποιο σχέδιο εθελούσιας ή υποχρεωτικής συνταξιοδότησης επιθυμεί. Παραχώρησαν τις εργασιακές σχέσεις μας στο έλεος της κυβέρνησης της εργοδοσίας και του κεφαλαίου. Η εργοδοσία αμέσως μετά το «πρόγραμμα» θα αρχίσει τις αυθαίρετες απολύσεις όπου και σε όποιον κλάδο θέλει. Η συμφωνία αυτή είναι πιλότος για τις υπόλοιπες ΔΕΚΟ».
Ποιοι είναι οι κύριοι στόχοι αυτής της συμφωνίας; Η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, σαν μέσο για τη μείωση του εργασιακού κόστους. Η άρση της μονιμότητας. Η πώληση του ΟΤΕ σε στρατηγικό επενδυτή. Η παράδοση όλου του έργου σε ιδιώτες εργολάβους. Η κατάργηση 6.000 θέσεων εργασίας στον ΟΤΕ.
Γνωστό σε όλους είναι ότι τα εργατικά δικαιώματα στις ΔΕΚΟ –παρά τα όσα λέγονται- είναι φάρος και ελπίδα για όσους εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. Η πάλη του συνδικαλιστικού κινήματος στοχεύει στην επέκταση των δικαιωμάτων των ΔΕΚΟ στον ιδιωτικό τομέα και όχι το αντίθετο.
Η ΑΣΕ από το Αύγουστο απαίτησε αλλαγή στρατηγικής και καμιά συμμετοχή σε τέτοιες διαπραγματεύσεις. Προειδοποιώντας για την φάκα όταν όλοι έβλεπαν μόνο το τυρί, ζητούσε: «Εργατικό έλεγχο στα βιβλία της επιχείρησης, στις επενδύσεις και στα έσοδα – έξοδα. Απομάκρυνση και τιμωρία όλων των στελεχών που είναι υπεύθυνα για τη σημερινή κατάσταση του ΟΤΕ. Αλλαγή στρατηγικής του ΟΤΕ και των θυγατρικών του προς όφελος της κοινωνίας και των εργαζομένων. Καμιά συμμετοχή σε διαπραγματεύσεις για τη στρατηγική Βουρλούμη».
Οι προειδοποιήσεις μας αυτές σήμερα αποκτούν δραματικό χαρακτήρα. Ο ΟΤΕ με αυτή την πολιτική θα συνεχίσει να έχει ζημιές και υποχρεωτικές απολύσεις θα έλθουν σύντομα.
Η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων είναι ο πρώτος στόχος των διοικήσεων παγκόσμια, των κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η δρομολόγηση έχει ξεκινήσει με αποφάσεις της ΕΕ από το 1995 στο Έσεν και συμπληρώνεται σε κάθε σύνοδο κορυφής. Στο πλαίσιο αυτό κινήθηκαν οι κυβερνήςεις του ΠΑΣΟΚ, την ίδια πολιτική συνεχίζουν και οι κυβερνήσεις της ΝΔ.
Στη μητρική εταιρεία του ομίλου OTE έχουμε 4.938 συμβασιούχους, που αποτελούν το 22% του συνόλου των εργαζομένων. Από αυτούς, 1.600 είναι ορισμένου χρόνου, πλήρους ωραρίου και Περίπου 3.000 τρίωρης απασχόλησης. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η θυγατρική infOTE που έφθασε να έχει σήμερα το 90% του προσωπικού της συμβασιούχους. Όσο το ποσοστό της μερικής απασχόληςης θα μεγαλώνει, με δεδομένη την ανεργία, θα προχωρά και η εξίσωση των μισθών προς τα κάτω.
Η σύνδεση αμοιβής με τα πριμ μέσα από ΣΣΕ, η μη πρόσληψη μόνιμων υπαλλήλων επί σειρά ετών και η κάλυψη με εποχιακούς όλο και περισσότερων ειδικοτήτων, οι εργολαβίες που γίνονται κυρίως με ανασφάλιστους εργαζόμενους, είναι στην ίδια κατεύθυνση της μείωσης μισθών και μόνιμων θέςεων εργασίας.
Η δικαιολογία ότι όλα αυτά είναι αναγκαία για να αντιμετωπίσουμε τον ανταγωνισμό των Αμερικάνων Γιαπωνέζων και Άπω Ανατολής είναι πρόσχημα. Στην πράξη, σχεδόν όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις Αμερικής, Ιαπωνίας και Ευρώπης παράγουν το μεγαλύτερο μέρος των προϊόντων τους σε Άπω Ανατολή, Ινδία και Κίνα.
Οι εργοδότες για να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τα υπερκέρδη τους, στόχο τους έχουν να μας επιβάλουν στην Ευρώπη μεροκάματα Άπω Ανατολής, ασφαλιστική κάλυψη αμερικάνικου τύπου, εργασιακές σχέσεις και νομοθετική κάλυψη Άπω Ανατολής με αμερικάνικη «ελαστική» σάλτσα.
Είναι Σαφές πλέον σ όλους τους εργαζόμενους ότι το υπάρχον συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να αντιδράσει στα παραπάνω, γιατί δεν έχει τέτοια στρατηγική, γιατί είναι ο δούρειος ίππος των ΕΕ, κυβέρνησης και κεφάλαιου.
