Υπάρχουν πολλές «αφιερωμένες» μέρες.

Ημέρα της γυναίκας, της μάνας, του πατέρα, του περιβάλλοντος… αφιερωμένη μέρα των εργατών (έτσι κατάντησαν την πρωτομαγιά – αργία) υπάρχει η μέρα… της κρίσης…. (απίστευτο, ε;) θα μπορούσε να υπάρξει των χαμένων ευκαιριών ή των χαμένων ψευδαισθήσεων…

Μας χρειαζόταν όμως και μια μέρα δράσης μετά από 10 χρόνια αφασίας και αδράνειας…. και την βρήκαμε. Είναι αύριο Τετάρτη 30 Μάη.

Μέρα δράσης, μέρα «κοινωνικής συμμαχίας»!

Συμμετέχουν όλοι. Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες… εργοδότες και εργαζόμενοι… πλούσιοι και φτωχοί… εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι… αφεντικά και δούλοι….

Όλοι μαζί συμπούρμπουλοι, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, ΣΕΒ και ΓΣΕΒΕΕ, μεγαλέμποροι, μεγαλογιατροί, χρηματιστές… τοκιστές και σουλατσαδόροι.

Όλοι μαζί για την «μέρα της δράσης».

Δράση για ποιο πράγμα;

  • Δράση κατά της ανεργίας μας λένε οι αφίσες… και της υπερφορολόγησης!

Ποια υπερφορολόγηση; Από ποιους να καταργηθεί, από τους βιομήχανους και τους εμπόρους (όλων των ειδών) ή από τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους;

Ποιες ασφαλιστικές εισφορές να μειωθούν; Από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους που τραβάμε πάντα το κάρο ή τους μεγαλογιατρούς, τους μεγαλοδικηγόρους και τους πάντα αδικημένους εισοδηματίες που ποτέ δεν πλήρωσαν ούτε φόρους ούτε εισφορές και τώρα που πληρώνουν κάτι ψιλά ξεσήκωσαν τον τόπο;

Το ίδιο σύνθημα σε όλες τις αφίσες, «εργατικές» και εργοδοτικές!

Παγκόσμια πρωτοτυπία… άλλο ένα κατόρθωμα… άλλη μια πρωτιά σ’ αυτή την παράξενη χώρα.

Να που το καταφέραμε κι’ αυτό με κάποιες μικρές απώλειες είναι αλήθεια. Κάποιες καταστροφές, χρεοκοπίες νοικοκυριών, κάποιες μεταναστεύσεις και κάποιες αυτοκτονίες ευαίσθητων και απελπισμένων… αλλά δεν πειράζει…. συμβαίνουν αυτά.

Αύριο Τετάρτη όλοι μαζί απεργούμε…. για να φύγει η καταραμένη ανεργία… που προέκυψε από το πουθενά.

Να την κυνηγήσουμε, να την διώξουμε όλοι μαζί,  εργαζόμενοι και εργοδότες, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι.

Και τα δικά μας συνθήματα πού βρίσκονται;

Μιλάει πουθενά η «Κοινωνική Συμμαχία» για αποκατάσταση των συντάξεων;

Τι θέλουμε εμείς μαζί με τους εργοδότες;

Τι θέλει η … αλεπού στο παζάρι;

Επιτέλους το καταλάβαμε…. επιτέλους το εμπεδώσαμε… αθάνατε Λάσκαρη!

Τώρα μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος…. αναπαύσου εν ειρήνη.

Μετά από 44 χρόνια την καταργήσαμε επιτέλους την άτιμη την πάλη των τάξεων!

Ο παλαίμαχος

ΠΗΓΗ: ΚΙΝΗΜΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ.  www.kinsin.gr